4 pomysły na trekking na Nowej Zelandii w Arthur's Pass

Nowa Zelandia obfituje w piękne krajobrazy i liczne możliwości trekkingu. Znana jest z majestatycznych gór, lodowców, fiordów i alpejskich krajobrazów na południu oraz subtropikalnych lasów, aktywnych wulkanów i pięknych plaż na północy. Trekking na Nowej Zelandii może być dość wymagający fizycznie ze względu na dzikie górskie tereny. Szlaki w Arthur’s Pass oferują wspaniałe widoki, ale wymagają kondycji i odpowiedniego przygotowania.

Arthur’s Pass to popularny region trekkingowy na Wyspie Południowej Nowej Zelandii. To również nazwa małej wioski i przełęczy znajdującej się w Alpach Południowych. Arthur’s Pass stanowi jedno z głównych przejść przez Alpy Południowe i stanowi punkt stały programu zwiedzania wyspy przez miłośników przyrody, turystów i wędrowców. To jedno z ciekawszych miejsc na trekking na Nowej Zelandii.

Trekking na Avalanche Peak

Avalanche Peak (1833 m n.p.m.) to popularny, ale i wymagający, szczyt w rejonie Arthur’s Pass na Wyspie Południowej Nowej Zelandii. To jedno z najbardziej znanych miejsc w parku narodowym Arthur’s Pass, bo oferuje wspaniałe widoki na otaczające góry i krajobrazy. Trasa prowadzi przez strome i skaliste tereny górskie, dlatego wymaga dobrej kondycji fizycznej i pewności siebie w trudnym terenie.

Na Avalanche Peak z wioski Arthur’s Pass prowadzą dwa oznakowane szlaki: Scott’s Track i Avalanche Peak Track. Obydwie ścieżki mają podobny poziom trudności oraz zbliżoną długość. Często turyści decydują się wejść jednym, a zejść drugim. Zaleca się wejście na szczyt przez Avalanche Peak Track i zejście przez Scott’s Track, ponieważ ten ostatni ma zejście o mniejszym kącie nachylenia, co będzie obciążać mniej stawy kolanowe.

Ze szczytu rozpościerają się widoki na całe Alpy Południowe. Najbardziej z otoczenia będzie się wyróżniał Mount Rolleston (2275 m n.p.m.) i to właśnie w kierunku tego szczytu pójdziemy dalej, żeby zejść do Crow Valley. Odpocznijmy na szczycie, żeby przygotować się do równie wymagającego zejścia. Na Avalanche Peak spotkamy zielonkawe papugi kea. To bardzo inteligentne endemiczne stworzenia, które chętnie podkradną nam jedzenie lub wyciągną coś z plecaka. Pilnujmy swoich rzeczy!

Szlak na oficjalnych mapach kończy się na Avalanche Peak. Na szczęście w innych opracowaniach (np. Mapy.cz) zauważymy, że dalej granią prowadzi ścieżka. Najpierw schodzimy około 150 metrów do małej przełączki, żeby zaraz potem wspiąć się granią kilkadziesiąt metrów wyżej. Dobrze znać topografię terenu lub mieć mapę, gdzie będzie pokazane, którym żlebem zejść na drugą stronę grani w kierunku Crow Valley. Pierwszy żleb, który wydaje się dobry, urywa się w połowie, ale następnym możemy już dojść na sam dół.

Początek: Arthur’s Pass
(42°56’08.3″S 171°33’40.2″E)
Liczba dni: 2
Długość trasy: 20,1 km
Cel: Avalanche Peak
(42°56’35.3″S 171°32’09.9″E)
Przewyższenie: 1100 m
Stopień trudności: trudna

Zejście żlebem w kierunku Crow River jest usłane drobnymi kamieniami, które cały czas będą się nam osuwać spod nóg. Tak już jest w górach na Nowej Zelandii. Lokalni „kiwi” nazywają te osypujące się zbocza „scree”. Można się przyzwyczaić i nawet mieć z tego frajdę. Zdecydowanie lepiej schodzić po „scree”. Przygotujmy się mentalnie, że ubranie do ud będzie w jasnym pyle, a buty szybko się zniszczą.

Kiedy uda nam się już zejść po osuwisku, przychodzi czas obmyć twarz w Crow River i napić się orzeźwiającej wody z górskiego potoku. Przechodzimy na drugą stronę i zachodnim brzegiem idziemy do Crow Hut. Możemy się zatrzymać w środku na noc lub rozbić namiot zaraz obok. Decydujemy się pójść dalej, żeby znaleźć bardziej urokliwe miejsce na biwak. Nie tak łatwo znaleźć dobre miejsce na trasie, ale z małym namiotem udaje się przycupnąć pod lasem.

Następnego dnia dochodzimy do szerokiej Waimakariri River i od razu przechodzimy na drugą stronę w okolicy Anti Crow Hut. Stamtąd prowadzi czytelny szlak aż do drogi przy Bealey Bridge. Stamtąd pozostaje tylko złapać okazję do Artur’s Pass, gdzie zostawiliśmy samochód.

Avalanche Peak

2 dni

20,1 km

Trudna

Na szlaku wzdłuż Crow River.

Odpoczynek na grani Avalanche Peak.

Biwak jest niczym bez dobrej i pożywnej strawy. Posiłek przygotowany zgodnie z przepisem Mostafy z Iranu, z którym miałem przyjemność wędrować po pagórkach na Nowej Zelandii. Tuńczyk w sosie z pomidorów oraz lekko zeszkloną cebulką i do tego jeszcze placuszki chleba naan. Palce lizać po całym dniu męczącego wędrowania.

Przeczytaj więcej: Trekking na Avalanche Peak na Nowej Zelandii

Na górę ⬆

Trekking na Mount Cassidy

Szlak ten biegnie stromym grzbietem górskim od północnej strony strumienia Devils Punchbowl Creek. Z lasu rozpościera się dobry widok na wioskę Arthur’s Pass. Zaczynamy w tym samym miejscu co ścieżka do Devils Punchbowl Falls. Wybieramy drogę o nazwie Con’s Track.

Podejście pnie się w górę w gęstym lesie. Z prawej strony słychać odgłosy wodospadu. Co jakiś czas wyłania się spomiędzy gęstych koron drzew. Od skraju lasu prowadzi już nieoznakowana trasa. Od tego momentu musimy zdać się na doświadczenie i umiejętność poruszania się w górzystym terenie.

Ścieżka górska na Mount Cassidy (1850 m n.p.m.) widzie na lewo od skalistych wąwozów, na wąski skalisty grzbiet, który stromo wspina się na górę. Na drodze podejściowej na Mount Cassidy ciągle jesteśmy narażeni na spadające kamienie. Sam grzbiet jest nie tylko stromy, ale ma także strome spadki po obydwu stronach. Ten szlak trekkingowy nie jest zalecany jako pierwszy spacer po górach. Od Mount Cassidy idziemy dalej w kierunku Blimit (1921 m n.p.m.). To właśnie ta góra jest najwyższym punktem na grani.

Początek: Arthur’s Pass
(42°56’08.3″S 171°33’40.2″E)
Liczba dni: 1
Długość trasy: 10,7 km
Cel: Mount Cassidy, Blimit
(42°54’58.1″S 171°35’04.3″E)
Przewyższenie: 1200 m
Stopień trudności: średnia

Stamtąd schodzimy na zachód w stronę Temple Basin. Po drodze mijamy zagłębienie, gdzie nawet w środku lata może zalegać mokry śnieg. Idealne miejsce na odpoczynek i przemycie spoconej twarzy. Trasa w dół wiedzie przez stację wyciągów narciarskich, gdzie wchodzimy z powrotem na szlak. Schodzimy po dość przyjemnym trawiastym terenie. Na koniec pozostaje jeszcze około pięciu kilometrów spaceru drogą asfaltową do parkingu samochodowego. Być może warto spróbować pojechać autostopem.

Mount Cassidy

1 dzień

10,7 km

Średnia

Podejście przez gęsty i wilgotny las.

Na grani między Mount Cassidy a Blimit.

Pole śnieżne tuż powyżej Temple Basin.

Przeczytaj więcej: Trekking na Mount Cassidy w Arthur’s Pass

Na górę ⬆

Trekking na Mount Rolleston

Mount Rolleston (2275 m n.p.m.) to jeden z wybitniejszych szczytów w regionie Arthur’s Pass. Z Mount Rolleston można podziwiać spektakularne widoki na otaczające góry, doliny, lodowce w Arthur’s Pass. Dookoła krajobrazy alpejskie. Otira Face w masywie Mount Rolleston to jedno z najlepszych miejsc wspinaczkowych w całej okolicy. My decydujemy się na wejście granią od strony Mount Philistine (1967 m n.p.m.).

Wstajemy jeszcze w nocy, żeby rozpocząć wyprawę jeszcze przed wschodem na początku szlaku na końcu Otira Valley. Na odcinku wzdłuż Otira River idziemy jeszcze przy zapalonych czołówkach. Ze szlaku turystycznego zbaczamy zaraz po przejściu mostem przez potok. Zaczyna świtać dopiero na podejściu po „scree” na Mount Philistine. Dużo gramolenia po rzęchach, ale wiemy, że na grani już będzie wspaniale.

Na Mount Philistine zaczyna się graniówka. Na początku jest dość szeroko na grani. Tylko w nielicznych miejscach musimy przemieszczać się w eksponowanym terenie. Prawdziwa wspinaczka zaczyna się dopiero od podejścia granią na Mount Rolleston High Peak. Skała w Aplach Południowych jest krucha, bardziej krucha od Alp lub Tatr w Europie. Przez cały czas trzeba czujnie sondować podejście. Na grani podejściowej jest kilka miejsc, gdzie dla komfortu psychicznego warto by się przyasekurować, ale nie jest to konieczne.

Początek: Otira Valley
(42°53’54.7″S 171°33’31.4″E)
Liczba dni: 1
Długość trasy: 11,1 km
Cel: Mount Rolleston
(42°54’40.8″S 171°30’44.1″E)
Przewyższenie: 1400 m
Stopień trudności: bardzo trudna

Na szczyt Mount Rolleston wychodzimy przyjemną rysą, która prowadzi nas na najwyższy punkt w całej okolicy. Na południe od głównego wierzchołka rozciąga się pokaźny lodowiec Crow Glacier, a w oddali widać wąską Crow Valley.

Krótki odpoczynek i ruszamy dalej. Jeszcze długa droga przed nami. Między High Peak a Middle Peak jest kilka miejsc silnie eksponowanych, ale poruszamy się w dość łatwym terenie. Dopiero na Mount Rolleston Low Peak jest tak dużo miejsca, że możemy zdjąć plecaki i wygodnie się rozsiąść. Stąd już tylko droga w dół. Zostajemy na dłużej, żeby podziwiać widoki. Podejście granią na Mount Rolleston do klasyk w Arthur’s Pass, więc chcemy przez chwilę nacieszyć się sukcesem.

Z tego miejsca przez chwilę schodzimy Goldney Ridge do momentu, kiedy ośnieżone stoki ustępują szarym polom „scree”. Idziemy w dół po sypkich kamieniach. Miejscami musimy też pokonać eksponowane progi skalne. Doświadczenie w górach oraz wyczucie terenu są konieczne, żeby poradzić sobie w takich miejscach. Czujemy wielką ulgę, kiedy zaczyna pojawiać się pierwsza wegetacja. Najpierw zielony mech, a potem soczyste trawy. To uczucie nie do opisania, kiedy docieramy do pierwszego strumienia. Wodę pijemy kubkami.

Potem już wzdłuż Otira Valey do szlaku turystycznego i dalej na miejsce parkingowe. Wracamy już po zachodzie słońca. Przejście granią Mount Rolleston to klasyczna wyrypa w Alpach Południowych.

Mount Rolleston

1 dzień

11,1 km

Bardzo trudna

Widok na Mount Rolleston z Otira Valley.

Cała grań od Mount Philistine do Mount Rolleston.

Widok na Otira Valley ze zboczy Mount Rolleston.

Przeczytaj więcej: Trekking na Mount Rolleston w Arthur’s Pass

Na górę ⬆

Trekking do Kahutea Col

Kahutea Col (2202 m n.p.m.) to ośnieżona przełęcz na grani między Mount Murchison (2408 m n.p.m.) a Mount Harper (2222 m n.p.m.). Ten łańcuch górski stanowi granicę Parku narodowego Arthur’s Pass. Z obydwu stronę podejście do przełęczy prowadzi przez pocięty szczelinami lodowiec. To miejsce wyjątkowe, bo dzikie, z dala od siedlisk ludzkich. Dojście na przełęcz (i potem ewentualnie wspinaczka na Mount Murchison) może zająć trzy dni dla wprawnego piechura z plecakiem.

Wyruszamy z Bealey Bridge, gdzie rozpoczyna się szlak O’Malleys Track do Anti Crow Hut oraz Carrington Hut, gdzie będziemy mieć pierwszy nocleg. Przez cały czas idziemy wzdłuż Waimakariri River. Dużo zależy od poziomu wody, ale staramy się trzymać prawej strony (od źródła). To wyjątkowe miejsce z bujną roślinnością i pięknymi krajobrazami.

Na Nowej Zelandii mnóstwo szlaków prowadzi wzdłuż rzeki i może się zdarzyć, że nie mają odpowiedniego oznaczenia. Wtedy idziemy po prostu po wyschniętym korycie, mając na uwadze, gdzie ponownie rozpoczyna się oznakowany fragment. Dlatego ważna jest sprawna nawigacja. Wielokrotnie będziemy przekraczać górskie strumienie. Uważajmy, żeby nie przemoczyć się, nie zgubić ekwipunku lub nie utopić się. Dla pociechy: na Nowej Zelandii na nie ma endemicznych drapieżników (np. węży, wilków).

Początek: Bealey Bridge
(43°01’15.9″S 171°35’48.6″E)
Liczba dni: 4
Długość trasy: 44 km
Cel: Kahutea Col
(43°00’18.1″S 171°22’42.0″E)
Przewyższenie: 1600 m
Stopień trudności: bardzo trudna

Carrington Hut może nie jest szczególnie wygodna, ale zapewnia wszystko, żeby wypocząć na następny dzień wędrówki. Z tego miejsca idziemy w górę White River. W pewnym momencie docieramy do kolejki linowej. W tym miejscu zbaczamy ze szlaku i idziemy dalej w górę White River. To właśnie blisko źródła tej rzeki znajduje się Barker Hut, gdzie spędzimy kolejną noc. Wraz z nabieraniem wysokości podczas podejścia strumień staje się coraz bardziej wartki. W niektórych miejscach mijamy progi skalne z wodospadami. To prawie pewne, że będziemy musieli przedzierać się przez krzaczastą roślinność, co „kiwi” nazywają „bushbashing”.

Barker Hut znajduje się na morenie lodowca White Glacier. Na szczęście na tym stromym podejściu możemy znaleźć ścieżkę, żeby wspiąć się do celu. Schronisko jest malutkie, ale ma wszystko: kilka łóżek piętrowych z materacami, stół, zbiornik na wodę deszczową, wychodek bez ściany z ładnym widokiem na dolinę. Schronisko jest zarządzane przez Canterbury Mountaineering Club, więc warto dowiedzieć się, na jakich warunkach można się tam zatrzymać na noc.

Z tego miejsca dzieli nas już tylko kilka godzin podejścia White Glacier do Kahutea Col i potem około dwustu metrów przewyższenia do Mount Murchison. Idziemy jak najwyżej moreną boczną. Przed wejściem na lodowiec zakładamy raki i wiążemy się liną. White Glacier pokrywa sieć szczelin, więc idziemy w grupie i asekurujemy się liną. Czasami trzeba się wspiąć przy użyciu czekana. Na dole gorąco i słońce, a tutaj zimowe warunki wspinaczkowe. Na przełęczy odpoczywamy chwilę, ale słońce naprawdę daje w kość. Z Kahutea Col widać większość prominentnych szczytów w Arthur’s Pass.

Schodzimy tą samą drogą. Można się pokusić o wejście na Mount Murchison, ale podejście jest dość męczące ze względu na oblodzenie stoku oraz kruchą skałę. Warto zadbać o odpowiednią asekurację. To najwyższy szczyt w okolicy. Wracamy zmęczeni do Barker Hut. Miło schować się w ciepłym śpiworze. Na tej wysokości w nocy może być dość rześko. Powrót do Bealey Bridge z tego miejsca wprawnym wędrowcom zajmie cały dzień.

Kahutea Col

4 dni

44 km

Bardzo trudna

Przy ujściu White River do Waimakariri River.

Oczko wodne na morenie obok Barker Hut.

Między serakami na White Glacier.

Na górę ⬆

Przydatne linki

Oficjalna strona Arthur’s Pass
Broszura o Avalanche Peak
Mapa topograficzna regionu Arthur’s Pass i całej Nowej Zelandii
Praktyczna i dokładna topografia terenu na Mapy.cz
Oficjalna strona Canterbury Mountaineering Club

New Zealand abounds in beautiful landscapes and numerous trekking opportunities. It is known for its majestic mountains, glaciers, fjords and alpine landscapes in the south, and subtropical forests, active volcanoes and beautiful beaches in the north. Trekking in New Zealand can be quite physically demanding due to the wild mountain terrain. The trails at Arthur’s Pass offer great views but require experience and some form of fitness.

Arthur’s Pass is a popular trekking region in the South Island of New Zealand. It is also the name of a small village and pass located in the Southern Alps. Arthur’s Pass is one of the main passes through the Southern Alps and is a fixed point on the itinerary for nature lovers, hikers and hikers. This is one of the most interesting places for trekking in New Zealand.

Trekking on New Zealand

Trekking on Avalanche Peak
Trekking on Mount Cassidy
Trekking on Mount Rolleston
Trekking to Kahutea Col

Trekking on Avalanche Peak

Avalanche Peak (1833 m a.s.l.) is a popular, but also demanding, peak in the Arthur’s Pass area of the South Island of New Zealand. This is one of the most famous places in Arthur’s Pass National Park, as it offers great views of the surrounding mountains and landscapes. The route goes through steep and rocky mountain terrain, so it requires good physical condition and confidence in difficult terrain.

There are two marked trails to Avalanche Peak from the village of Arthur’s Pass: Scott’s Track and Avalanche Peak Track. Both paths have a similar level of difficulty and similar length. Often tourists decide to go up one and go down the other. It is recommended to ascend via Avalanche Peak Track and descend via Scott’s Track, as the latter has a milder descent, which will put less strain on the knee joints.

From the top there are views of the entire Southern Alps. Mount Rolleston (2275 m a.s.l.) will stand out the most from the surroundings and it is towards this peak that we will go further to go down to Crow Valley. Let’s rest at the top to prepare for the equally demanding descent. On Avalanche Peak we can meet greenish kea parrots. They are very intelligent endemic creatures that will gladly steal food from us or take something from our backpack. Let’s take care of our belongins!

The trail on official maps ends at Avalanche Peak. Fortunately, in other publications (e.g. Mapy.cz) we will notice that the path leads further along the ridge. First, we descend about 150 meters to a small pass, and then climb the ridge several dozen meters higher. It’s good to know the topography of the area or have a map that will show you which gully to take to the other side of the ridge towards Crow Valley. The first couloir, which seems good, ends in the middle, but the next one we can get to the very bottom.

Start: Arthur’s Pass
(42°56’08.3″S 171°33’40.2″E)
Duration: 2 days
Length: 20.1 km
Destination: Avalanche Peak
(42°56’35.3″S 171°32’09.9″E)
Denivelation: 1100 m
Difficulty: hard

The couloir descent towards Crow River is covered with small stones that will keep slipping from under our feet. This is how it is in the mountains of New Zealand. Local „kiwis” call these crumbling slopes „scree”. You can get used to it and even enjoy it. It’s definitely better to go down the „scree”. Let’s prepare ourselves mentally that our clothes will be in bright dust and shoes will quickly deteriorate.

When we manage to descend after the landslide, it’s time to wash our face in Crow River and drink refreshing water from a mountain stream. We cross to the other side and walk along the west bank to Crow Hut. We can stay inside for the night or pitch a tent right next door. We decide to go further to find a more charming place to camp. It is not so easy to find a good place on the route, but with a small tent you manage to pitch a tent near the forest.

The next day we reach the wide Waimakariri River and immediately cross to the other side not that far from Anti Crow Hut. From there, a clear trail leads to the road at Bealey Bridge. From there it remains only to hitchhike to Artur’s Pass, where we left the car.