Graniówka Jubiläumsgrat i wejście na Zugspitze

Jubiläumsgrat (pl. Grań Jubileuszowa), nazywana również „Jubi” w kręgach wspinaczkowych, to nazwa nadana trasie wspinaczkowej wzdłuż grani między Zugspitze (2962 m) a Hochblassen (2706 m). Na końcu trasy, na przełęczy znanej jako Falsche Grießkarscharte, wspinacze mogą dalej podążać granią na Alpspitze (2628 m) lub wybrać zejście w dół via ferratą Matheisenkar do doliny Höllental.

Idąc granią, trzeba pokonać lub obejść trzy szczyty Höllentalspitzen (2741 m, 2743 m, 2720 m), szczególnie stromą turnię Vollkarspitze (2630 m) i kilka małych, ale równie wymagających, turniczek. „Jubi” to poważna, wysokogórska trasa, a nie, jak często można spotkać w opisach, klasyczna via ferrata.

Jubileuszowy grzbiet to dobrze znany klasyk w niemieckich Alpach. Charakteryzuje go znaczna długości i ekspozycja, co przyciąga grupy górołazów z całego świata. Dość skromnie oznakowana trasa prowadzi w dużej mierze samym grzbietem. Warto jednak wypatrywać czerwonych śladów farby na skale lub małych stożków ułożonych z kamieni, żeby nie zejść z drogi i nieopatrznie wejść w kruszyznę lub kłopotliwe trudności.

Podczas przeprawy granią, która nie jest typową via ferratą, trzeba pokonać kilka niezabezpieczonych odcinków, które z grubsza odpowiadają trudnościom poniżej III w skali UIAA. Najtrudniejsze miejsce wspinaczkowe stanowi „gładka rynna” (niem. glatte Rinne, III-). W rejonie szczytu Vollkarspitze znajduje się zaś odcinek via ferraty o stopniu trudności D. Na większości trasy wspinaczkowej spotkamy się z trudnościami I lub II oraz B. Drogę latem można pokonać w jeden dzień. Warto dodać, że pomiędzy środkowym i zewnętrznym Höllentalspitze znajduje się Höllengrat Hut (2684 m), gdzie wspinacze mogą w razie konieczności schronić się na noc.

Na Jubiläumsgrat znajdziemy miejsca o trudności dochodzącej do tatrzańskiej „trójki”, gdzie nie zainstalowano stałych punktów asekuracyjnych. Trasa ma tylko stalowe liny poręczowe na krótkich odcinkach. Na grani nie pokonujemy dużych przewyższeń, więc nie liczmy na wielowyciągowe wspinanie, jednak droga przez większość czasu wymaga skupienia i działania w eksponowanym terenie. Nieostrożnie postawiony krok może doprowadzić do tragedii. Przez większość czasu poruszamy się po stale odsłoniętym grzbiecie!

Standardowo „Jubi” pokonuje się od Zugspitze do Alpspitze, ale z pewnością możliwe jest również przejście grzbietu w odwrotnym kierunku. Dopiero przy dobrych warunkach i bezpiecznej pogodzie warto wybrać się na ten „spacer”, podczas którego nawet doświadczeni alpiniści o dobrej sprawności fizycznej mogą się spocić.