Wyprawa na Szczyt Lenina – Informacje Praktyczne

Ogólnie jest przyjęte, że już powyżej 2500-3000m n.p.m. należy zdobywać wysokość powoli i odpowiednio rozłożyć na kilka dni, a różnica wysokości między kolejnymi noclegami nie powinna przekraczać 300m. Pokonywanie większych różnic wysokości podczas podejścia nie powinno stanowić dla większości problemu, ale na noc należy wrócić na wysokość nie większą niż 300m wyżej od tej, gdzie poprzedniego dnia spaliśmy. Według zaleceń medyków górskich, jeżeli wejdzie się wyżej, to należy zrobić dzień odpoczynku by organizm się zaadoptował. Natomiast po każdym 1000m zdobytej stopniowo wysokości wskazane jest zrobić sobie także dzień odpoczynku (tzw. restu). Jak tylko to możliwe należy unikać bezpośredniego transportu na wysokości powyżej 2500-3000m. Przestrzegając tych zaleceń raczej nie powinniśmy narzekać na silne objawy ostrej choroby górskiej.

Jakże jednak powyżej przytoczone wskazania są możliwe przy podejściu na Pik Lenina, gdzie noclegi są oddalone od siebie orientacyjnie o 1000 metrów przewyższenia oraz Base Camp już na dobry początek znajduje się grubo ponad sugerowanym poziomem 2500-3000m? Ano nie jest i tutaj zaczynają się schody. Wjazd samochodem bezpośrednio na 3500m bez uprzedniej aklimatyzacji stwarza bezpośrednio ryzyko wystąpienia objawów choroby wysokościowej takich jak ból głowy, kłopoty żołądkowe, ogólne zmęczenie organizmu, zawroty głowy czy też kłopoty ze snem.

Pamiętajmy, że proces aklimatyzacji jest indywidualny dla każdego człowieka. Nie zależy od płci, kondycji lub od wydolności organizmu i dlatego czasem potrzeba dużo czasu oraz doświadczenia, żeby poznać możliwości swojego ciała w tak ekstremalnych warunkach. Każdy z nas może mieć gorszy dzień! Jedni aklimatyzują się szybciej, drugim zajmuje to trochę więcej czasu, należy to uszanować i dostosować tempo wchodzenia do najwolniejszych w zespole. Trudno też przewidzieć, co się może dziać z organizmem, kiedy jednodniowo pokonujemy znaczne przewyższenia. Camp 1 znajduje się prawie 1000 metrów wyżej niż poprzedni nocleg. Mając to wszystko na uwadze asekuracyjnie można stosować medykamenty ułatwiające aklimatyzację przez cztery pierwsze dni od przyjazdu do bazy głównej. W tym przypadku pozostaje tylko dokładne obserwować swój organizm i reagować natychmiastowo na pojawienie się objawów choroby wysokogórskiej.

Spanie na wysokości nie należy do przyjemności. Mówi się, że powyżej 5500m n.p.m. nie ma mowy o długotrwałej egzystencji dla większości ludzi, tam należy przebywać jak najkrócej, ponieważ z dnia na dzień nasz organizm ulega wyniszczeniu. Jeżeli już uda się zasnąć, to sen zazwyczaj jest płytki i przerywany. Co jakiś czas człowiek budzi się na bezdechu. Przerywany oddech to występowanie nawet kilkunastosekundowych przestojów w oddychaniu, które następują po okresie przyspieszonego oddechu. I tak w kółko i tak bez przerwy.