Na skrót przez lód

Powierzchnia Bajkału zamarza na okres około 5 miesięcy (prawie pół roku!). W niektórych miejscach zamarzająca woda tworzy fantazyjne formy zwane nabryzgami. Grubość tafli lodowej sięga niekiedy 1.5 m. W czasach stalinowskich na Bajkale stawiano tory kolejowe skracając dystans kolei transsyberyjskiej. Dzisiaj na szczęście nikt nie ryzykuje podobnych praktyk. Czyżby ze strachu przed globalnym ociepleniem 😉 ?

Informacja

Informacja turystyczna w Irkucku znajduje się na obrzeżach centrum niedaleko dworca autobusowego na ulicy Декабрыйских Событий pod numerem 77. W budynku informacji znajduje się toaleta, darmowy dostęp do internetu oraz przemiła obsługa gotowa doradzić w języku angielskim. Język rosyjski jest bardzo, ale to bardzo pomocny przy załatwianiu różnych spraw. Znając przynajmniej w stopniu podstawowym rosyjski jesteśmy w stanie znacznie więcej doświadczyć tego lokalnego folkrolu podczas naszej podróży.

Informacja turystyczna w Irkucku i muzeum

Transport

Najszybciej na Olchon dostaniemy się prywatnym busem, który znajdziemy wzdłuż jednej z ulicy niedaleko dworca autobusowego w Irkucku.  Busy odjeżdżają od ok. 9 rano do 17-18. Takiego busa można sobie zawczasu zarezerwować i bez pośpiechu pozałatwiać wszystkie sprawy związane z wyjazdem na wyspę, zebrać trochę praktycznych informacji w Centrum Turystycznym, które w Irkucku jest doskonale zorganizowane, a jego pracownicy mówią w języku angielskim.

Inną opcją jest wykupienie miejsca w rejsowym autobusie. Trzeba pamiętać, że bilety na taki autobus w drodze powrotnej trzeba rezerwować z wyprzedzeniem, zwłaszcza w weekendy. My omal nie spóźniliśmy się na pociąg ku Mongolii, bo okazało się, że pierwszy autobus, na który gnaliśmy po plaży z plecakami, jest cały zajęty.

Autobusy na wyspę Olchon odjeżdżają z dworca autobusowego (rus. aвтовокзал) na końcu ulicy Тимирязева . Cena za przejazd do wioski Chużir znajdującej się na środku wyspy wynosi 600 RUB. W cenę wliczony jest bagaż oraz przeprawa promem. Podróż trwa około 5-7 godzin w zależności od rodzaju samochodu, postojów na trasie, wyobraźni kierowcy oraz czasu oczekiwania na prom.

Co ciekawe, bilety autobusowe są wycinane ręcznie i drukowane na zużytym z jednej strony papierze. Z jednej strony jest to oszczędność materiałów, a z drugiej strata ludzkiego czasu przez brak automatyzacji. Można powiedzieć, że czas ludziom tam płynie wolniej i żyją bliżej natury.
Marszrutka do Hużiru